Joven rana arborícora en una caña (este ejemplar era realmente pequeño). Estoy ausente, esto lo ha colgado el robot. ¿Está feo dejar entradas programadas? Pretenden ser una pequeña atención para los lectores habituales.
NO no está feo dejar entrads programadas, y más si uno esta de vacaciones asi nosotros tenemos algo de tus bellas fotos mientras te esperamos, es como el cantante que mientras se cambia o bebe agua deja un músico haciendo un solo para entretener al publico hasta que el vuelve a aparecer!!! Espero que estes relajandote y sacando muchas fotos!!!! Que tal el dedo mejor??? Besotes veraniegos!!!
Yo me he acordado mucho de ti estos días, rodeada de vegetación salvaje y de luciérnagas, mariposas y libélulas, cabras montaraces y bosques gigantes... En fin, no quisiera dirigirme al robot, espero que lo leas algún día...
Eso del robot es un buen invento, habrá que estudiarlo.
Un saludo.
Anónimo ha dicho que…
Programa una entrada para dentro de muchísimos años. Si cuando llegue ese dia, aún estas rodeado de muchos campos de golf, querrá decir que estás vivo, la borras y la vuelves a programar para dentro de muchísimos años mas. Si cuando llegue ese otro dia te nos has ido farto de tanto green esterilizado hacia ese mundo tan majete que te prometieron tan insistentemente como a mí (creo que a mí más...), pues los que te estimamos en demasía, seremos gozosos de poder estar chocándote la mano y guiñándote el ojo en frikosal. Será lo único que nos quede. Porque tú seguirás aquí ¿no?
És clar, Friko, el robot no està programat per moderar i publicar comentaris. Jajajaja...!!!
Espero que la teva mà vagi millor, i que, finalment, hagis pogut fer les fotos que desitjaves.
He trobat unes súperxancletes que estic segura que t´encantaran. Escriu-me i te n´envio una foto.
Una abraçada.
Anónimo ha dicho que…
Este verano me he propuesto traerme conmigo la Rana pyrenaica que por lo visto puebla mis barrios .. y casi los tuyos. === Me asombra ver que tu blog pierde vidilla cuando no estas, lo digo como algo sorprendentemente positivo. Tu post anterior era interesantisimo y veo poca participacion. Yo mismo iba a escribir un libro para contestar a todo con miles de preguntas. Al final, como siempre, me ha faltado tiempo.
Jesus A. (confiando sea aprobado por su Ilustrisima Santa Inquisicion).
Está bien dejar entradas programadas, además de dejarlas ordenadas, como usted. Estoy leyendo algunas de las entradas dedicadas a lagartijas y otros reptiles y anfibios, e intentando encontrar algo que sé que vi alguna vez, aquí. Es posible que lo imaginase.
A mi me parece que la libélula negra es la más elegante de todas. Pero es extremadamente reservada, raras veces tolera la presencia humana a menos de cinco metros. Si os acercais más, se alejará tranquilamente dando aletazos grandes y perezosos, como si tuviera las alas de terciopelo. Yo pensaba que no podía volar con más energía hasta que vi a dos machos peleando y persiguiéndose a toda velocidad. Lo que debe ocurrir es que no nos considera una amenaza especialmente grave y se marcha, pero con desgana. De todos modos, para poder fotografiarla hay que tener la paciencia de los grandes santos, incluyendo a Job (que al ser del Antiguo Testamento yo creo que propiamente no es un santo). Se llama calopteryx haemorrhoidalis . ¿Por qué el nombre de este animal tan bonito tiene que ser nada menos que haemorrhoidalis ? (en efecto, de hemorroides). Es que si os fijais, en la parte posterior del abdomen, por debajo, los últimos segmentos son rojos, como si padeciera de la triste dolencia anal
De forma inesperada, la libélula caída logró salvarse por sus propios medios. Aleteando torpemente dentro del agua llegó hasta una ramita y trepó. Una vez allí secó sus alas mojadas con un movimiento de torsión (si pincháis aquí podréis ver una modesta animación, es algo rapidísimo que necesitaría de una cámara de alta velocidad). Aleteando hubiera generado sustentación, pero disponen de gran variedad de movimientos en las alas. Creo que hacen esto cuando quieren calentarse sin salir volando, como el Bombylius del otro día . Los insectos son siempre mucho más sofisticados de lo que uno piensa. Pero otras libélulas llegan al agua demasiado cansadas y no pueden hacer un esfuerzo tan grande. Es entonces cuando el fotógrafo decide intervenir en la escena y rescatar a la libélula, sabiendo que este es un gesto completamente inútil que en realidad hace para sentirse feliz. Lao Tse nos previno contra esta clase de benevolencia, esta intervención humana en los asuntos del universo. Para él
El Rayo Verde, fotografiado con el Nikon 1000F11 (NO HACER ESTAS FOTOS SIN UN FILTRO DE PROTECCIÓN SOLAR, PODEIS QUEMAROS LOS OJOS). El Nikon 1000F11 en lo alto de una cima, esperando al amanecer. A pesar de sus particularidades y defectos, con esta óptica se pueden hacer cosas que casi ninguna otra nos permitiría. Hace tiempo que quería hablar sobre este curioso objetivo. Si buscáis en la red, vais a encontrar relativamente poca información sobre él. Es una óptica de espejo, que utiliza dos espejos para enfocar la imagen sobre el sensor, de forma parecida a los telescopios Newtonianos. De esta manera, se puede aumentar la distancia focal manteniendo un tamaño (y peso) relativamente bajos. Los instrumentos de algunos vehículos espaciales usan un diseño parecido, por ejemplo las dos cámaras de los Voyager: La óptica de espejo más frecuente es el 500F8, que ha sido fabricada por las principales marcas en uno u otro momento. Su principal ventaja desde luego es el peso (en relación a la di
Comentarios
Espero que estes relajandote y sacando muchas fotos!!!! Que tal el dedo mejor??? Besotes veraniegos!!!
Eso del robot es un buen invento, habrá que estudiarlo.
Un saludo.
Si cuando llegue ese dia, aún estas rodeado de muchos campos de golf, querrá decir que estás vivo, la borras y la vuelves a programar para dentro de muchísimos años mas.
Si cuando llegue ese otro dia te nos has ido farto de tanto green esterilizado hacia ese mundo tan majete que te prometieron tan insistentemente como a mí (creo que a mí más...), pues los que te estimamos en demasía, seremos gozosos de poder estar chocándote la mano y guiñándote el ojo en frikosal. Será lo único que nos quede.
Porque tú seguirás aquí ¿no?
Pako
No deja de ser una dosificación de entradas para mantener la audiencia.
Se agradece el detalle y el comentario de que se cuelga automáticamente por un robot que, por cierto es un poco mentiroso.
Se te ha ocurrido programar un emulador de entradas?
Acaba de disfrutar esta semanita!
Espero que la teva mà vagi millor, i que, finalment, hagis pogut fer les fotos que desitjaves.
He trobat unes súperxancletes que estic segura que t´encantaran. Escriu-me i te n´envio una foto.
Una abraçada.
===
Me asombra ver que tu blog pierde vidilla cuando no estas, lo digo como algo sorprendentemente positivo.
Tu post anterior era interesantisimo y veo poca participacion. Yo mismo iba a escribir un libro para contestar a todo con miles de preguntas. Al final, como siempre, me ha faltado tiempo.
Jesus A. (confiando sea aprobado por su Ilustrisima Santa Inquisicion).
Estoy leyendo algunas de las entradas dedicadas a lagartijas y otros reptiles y anfibios, e intentando encontrar algo que sé que vi alguna vez, aquí.
Es posible que lo imaginase.